I znowu o komiksach :)

Tym razem do biblioteki przyszła grupa, która omawianie lektury "Kajko i Kokosz. Szkoła latania" ma przed sobą. W ramach wstępu przyszły na moją lekcję. Okazało się, że w klasie było paru pasjonatów i dzięki temu zamiast monologu wyszła całkiem fajna rozmowa.
Jak zawsze pomęczyłam dzieciaki (właściwie wczesną młodzież) wymyślaniem superbohaterów, co wyszło im naprawdę ciekawie. Szkoda, że nie możecie posłuchać opowieści o herosach, których wymyślili!

O komiksach :)

W szkole omówiły jako lekturę "Kajko i Kokosz. Szkoła latania" i zapragnęły wiedzieć więcej o komiksach.
A gdzie lepiej się o tym dowiedzieć niż na filii, na której powstaje "dział komiksu"?

Uczniowie z SP nr 11 odwiedzili Filię nr 3, a pani Agata gadała i gadała i gadała...
A jak przestała to kazała tworzyć i myśleć! Komiksy są przecież takie inspirujące!

Przedszkolaki w komiksowych wioskach

Nasze wierne Kotki-Psotki znowu nas odwiedziły!

Tym razem poznawały rózne miejsca, które możemy zwiedzić za pomocą komiksów:
- wioskę niezwyciężonych Galów
- wioskę smerfów
- Umarły las
- Centauropolis ( z "Lila i Puta")
- oraz kilka innych ciekawych miejsc

A potem, jak zawsze, dzieciaki zgromadziły się przy stołach, żeby się wyżyć plastycznie :) No i stworzyliśmy własną wioskę.

Momen Omen - Marta Kisiel

Potrzebowałam jakiejś zabawnej książki - bardzo potrzebowałam się pośmiać. I od razu powiem wam, że trafiłam w dziesiątkę - przeczytałam "Nomen Omen" Marty Kisiel.

Główną bohaterką jest 25-lectnia dziewczyna o nietypowym imieniu.

- Jak się nazywasz?

- Salomea Przygoda.

- Niektórzy rodzice nie znają litości.

Salka wyprowadza się z domu, żeby uciec od zwariowanej, nieznającej granic rodziny. Znajduje pokój w tajemniczym domu we Wrocławiu, gdzie ma nadzieję zaznać trochę spokoju... Jak wiadomo, gdyby jej się to udało to nie byłoby książki :)

Okazuje się, że dziwaczne właścicielki posiadłości są jeszcze dziwniejsze niż Salka podejrzewała, a na domiar złego szurnięta rodzinka jakoś też nie chce usunąć się w cień. No i jeszcze we Wrocławiu jakoś niebezpiecznie się zrobiło...
Nie będę ukrywać jak bardzo ta książka mi się podobała. Jej ogromnym plusem jest humor, który trafił w mój gust. Umówmy się - nie jest to wyrafinowany dowcip, ale autorka nie zniżyła się też do poziomu topornych, prymitywnych żartów. Najbardziej lubiłam rozmowy Bartka z Niedasiem. Zestawienie dwóch tak kontrastowych bohaterów było naprawdę świetne.

Widać, że autorka jest świadoma swojego warsztatu i zdaje sobie sprawę co pisze - lekką, zabawną powieść, która ma wyluzować czytelnika, ale jednocześnie nie traktuje go jak kretyna.

Na całą recenzje zapraszam TU

A po książkę, oczywiście na filię!